Traduzioni in gregoriano
- Dettagli
- Visite: 1746
ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ გვიყვარდეს
ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ გვიყვარდეს,
ამაოა და უმომავლო სხვა დანარჩენი.
დილაადრიან თვალში გეცემა
ყავის ფინჯანი, ბებერი ფიჭვი,
ოხშივარი მიწის ბელტების
და ყინვაში შენი სუთქვის ამონაორთქლი,
როცა მანქანას გამოაღებ ცივი ხელებით.
შეიძლებოდა ეს ყოველი არ მოსწვდენოდა თვალის ნაპირებს.
იყო ზაფხულიც, ჩარჩენილი ცხელ მოყავისფრო მოგონებად
მოჭრილ ტოტების.
ადამიანთა სახეები ხსოვნად იქცევა;
დადუმებულ ნაფლეთებად - მგრგვინავი ხმები;
კბილები მხოლოდ შეიცნობენ არაფრის გემოს,
რაც ავიწყდებათ,
როგორც სჩვევიათ კარიბჭეებს გულმავიწყობა.
ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ გვიყვარდეს,
როცა შვილებს ხორციდან ვიგლეჯთ ბედნიერები,
თან ვლაპარაკობთ სიყვარულზე დაუსრულებლივ
გულდაწყვეტილნი, მხდალები და გალექებულნი,
თან თვალები გვიბრჭყვიალებს ელექტრონულ ყვავილებივით
და ხელისგულზე კანარის ჩიტს ვეჩურჩულებით
ვით გაუგზავნოს ვინმეს კოცნა ჰაეროვანი.
ვერ გავასწორებთ სურნელოვან რტოს
გაშმაგებული ხელისშეხებით,
თუგინდ ათასგზის დაეპირო,
ვერ მოაშორებ სევდის რიდეს სახიდან შენს შვილს.
ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ გვიყვარდეს
უკანასკნელ ფარულ სპაზმამდე,
რომელსაც ვერვინ ვერ შეგვამჩნევს
და იმ ღიმილად გარდავაქცევთ,
სიკვდილის წინ სიამისგან რომ გვეფინება,
თითქოს წყალს ვერთვით.
დაგემოწმება უთვალავი ვარსკვლავთა დასი,
როცა იტყვიან ერთხელ შენს ძვლებზე გადავლილი ანცი ქარები:
იყო მომლხენი და უყვარდა; იქნებ არცა თქვან
და სამუდამოდ დაგივიწყონ
ვით არაფერი.
ჩვენ შეგვიძლია მხოლოდ გვიყვარდეს
იაგუარის უღონობი სცენაა მწარე
ამ მზისქვეშეთში სხვა დანარჩენი.
Possiamo soltanto amare
Possiamo soltanto amare,
il resto non conta, non funziona.
Al mattino appaiono la tazza,
il vecchio pino, le zolle umide,
il fumo dell’alito mentre apri l’auto nel gelo.
Potevano non apparire, non arrivare
più qui alla riva degli occhi.
E l’estate c’era, c’è, nella calda
bruna memoria dei rami tagliati.
I visi diventano ricordi, le voci gridate
stracci silenziosi,
i denti conoscono il sapore del niente
e l’oblio che ha portici e portici infiniti.
Possiamo soltanto amare
strappandoci felicemente figli dalla carne,
parlando d’amore continuamente
ubriachi, feriti, vili,
ma con gli occhi lucenti come laser
di fiori splendidi
e il canarino nel palmo della mano,
mormorare come dare baci nell’aria.
Il rametto profumato non si raddrizza
con i colpi della nostra ira,
lo sguardo di tuo figlio
non perde il velo di tristezza
se glielo togli mille volte dal viso.
Possiamo soltanto amare
fino all’ultimo nascosto spasmo che nessuno vede
e diviene quella specie di sorriso
che si ha nell’abbraccio finalmente
di morire come scendendo nell’acqua.
Le stelle a miriadi saranno testimoni
e i venti passati una volta accanto
sulla gioia profonda delle ossa diranno:
era fatto di allegria, amava,
oppure diranno niente
e poi niente per sempre.
Possiamo soltanto amare
il resto è il teatro amaro
dell’impotenza sotto il sole giaguaro.
რიბირაბო, ტოსკანა
ნუ მომაშორებ თვალებიდან
ვერცხლის ხელებს -
რიჟრაჟის ბინდ-ბუნდს,
როცა ჯერ ისევ მშვიდად სძინავთ
ხეხილის ბაღებს,
ავტობანებს მოცლილობის საათი უდგათ,
ლურჯი სხივები დაადგებათ მდუმარ ჭაობებს.
მთების ქედები ქალებს ჰგვანან,
თითქოს სიზმარში გვერდი უცვლიათ,
არეცოს შემდეგ თეთრი გზები
სიენისკენ გაივაკებენ.
ნუ ამართმევ ქუთუთოებქვეშ
ჰაერის ორ ლოდს,
უკანასკნელ მთვარეთა მზირალს.
Primissima alba, Toscana
Non levarmi dagli occhi
le mani d’argento -
la foschia dell’alba
quando non emergono ancora
i frutteti
l’ora vuota dell’autostrada
i primi riflessi azzurri sulla palude.
La schiena di colline come una donna
che si gira nel sonno
le strade bianche che dopo Arezzo cercano
Siena.
Non levarmi da sotto le palpebre
queste due pietre d’aria,
la vista delle ultime lune
თუ მომეხვევი, გამოვიხმობ
ყველა კუნჭულს ჩემი სხეულის
იმ მირიადი ვარსკვლავებიდან,
რომლებშიც იწვის მიმობნეული.
თუ მომეხვევი,
გამამთლიანებ და დავბრუნდები.
Se tu mi abbracci
io richiamo tutte le vie
del mio corpo
da tutte le stelle in cui brucia
disseminato
se mi abbracci
mi fai intero, ritornato
